“Waarom komen Westerse kinderen zelfverzekerder over dan Aziatische?”, vroeg een mannelijke, Singaporese collega me recent tijdens de lunch. Hij vroeg me vervolgens in alle ernst wat hij moest doen om deze zelfverzekerdheid bij zijn kinderen te realiseren. Tja, een interessante vraag en ik snapte ook wel een beetje wat hij bedoelde. Je ziet het al in de speeltuin. Westerse kinderen klimmen zelfstandig op de meest uitdagende klimrekken, terwijl Aziatische ouders hun kroost veilig binnen één meter handbereik houden. En op de werkvloer staat de Singaporees ook niet echt bekend om zijn uitgesproken mening en initiatief. Meer als iemand die goed instructies opvolgt.
Baby Genius lessen
Mijn collega had een tweejarige tweeling. Ze waren zojuist begonnen met preschool in combinatie met een aantal enrichment classes. Want ja, zoals de meeste Aziatische ouders, laat je het niets aan het toeval over om het maximale uit je kinderen te halen. Vandaar ook ons gesprek. Dit betekent dat er doorgaans al vanaf twee jaar wordt gestart met enrichment classes, waarin je peuter van alles wordt bijgebracht. Er is variatie van Preschool Maths tot Memory Class of Speech & Drama met daar aan gekoppeld aansprekende schoolnamen zoals Baby Genius.
Hollandse liefdevolle verwaarlozing
Ik antwoordde dat hij zijn kinderen vooral veel vrijheid moest geven (“onze Hollandse liefdevolle verwaarlozing”). Dan kunnen ze zelf fouten maken en hun grenzen verkennen. Alleen zit dat hier minder in de cultuur. Naast de beschermende opvoedstijl, helpt het lokale schoolsysteem ook niet mee. Discipline en volgzaamheid zijn een groot goed. Zo ook de feedback van de lokale school op mijn eigen zoon: “He follows instructions well and does not give trouble”. Spring hier liever niet uit de band. En al helemaal geen opstel met een kritische mening. Liever een vak als Social Studies, waarin de Singaporese waarden en normen worden benadrukt.
Singapore scoort de eerste plaats onder 15-jarige studenten
Ondertussen worden onze kinderen op de Singaporese school wel heel ‘slim’. Want waar niet veel ruimte is om je eigen identiteit te ontwikkelen, des te meer ruimte is er om academisch te excelleren. Huiswerk, veel herhaling, toetsen en additionele Maths & English competitions zijn bij iedere school vaste prik. Singapore wordt geroemd om haar wiskundige systeem dat zich richt op het daadwerkelijk begrijpen. Daarom hebben zelfs sommige internationale scholen deze methode omarmd. Alles bij elkaar werpt het wel zijn vruchten af: Singapore scoort de eerste plaats voor Reading & Maths en Science in een wereldwijde assessment onder een half miljoen 15 jarige studenten in 72 landen, uitgevoerd door de Organisation for Economic Co-Operation and Development.
Experiment; hoe doen de jongens het zonder enrichment classes?
Als een beetje kiasu-parent (populaire lokale uitdrukking voor ouders die bang zijn om buiten de boot te vallen), wil je niet dat je kind minder presteert dan de rest van de klas. Universiteitsplekken in Singapore zijn schaars en gaan alleen naar de beste studenten. Dus in plaats van buitenspelen en grenzen verkennen, gaan kinderen hier naar een enrichment center om meer wetenschappelijk te leren. Wel ongezellig voor mijn eigen kinderen, want vaak er zijn weinig klasgenootjes beschikbaar voor een playdate. Bijna altijd zijn ze ‘busy’. Voor ons gezin is het Singaporese schoolsysteem een experiment. Kunnen mijn kinderen mee komen zonder die enrichment classes? Zouden ze zich kunnen redden in het keurslijf? Academisch gaat het goed, maar het begint me steeds meer te storen dat ze weinig ruimte hebben om zich sociaal te ontwikkelen. Op school én buiten schooltijd. Dit was voor ons één van de redenen waarom we besloten hebben om per 1 december terug te gaan naar Nederland. Mijn Singaporese collega heeft echter wat minder ruimte voor experimenten. En tja, of het hem lukt om zijn tweeling zowel zelfverzekerd als slim te laten zijn? Wellicht bestaat er nog een “enrichtment class” voor.
Geef ik mijn eigen kinderen een hogere kans of is dat Westers “wishful thinking“?