Nicole Houweling woont sinds 5,5 jaar met haar gezin (Tygo van 9, Quint van 5 en man Michael) in Singapore. Destijds zijn ze verhuisd voor haar baan bij Microsoft, maar het hele avontuur er omheen was minstens zo belangrijk. Kinderen laten opgroeien in een meertalige omgeving, een man die van plan was om zichzelf opnieuw uit te vinden en Nicole’s wens vervullen om ooit nog eens in Azië te werken. En ze werkt sindsdien 5 dagen per week, want parttime werken daar doen ze niet aan in Singapore. Maar stress, dat kent ze niet.

Toen ik 5,5 jaar geleden in Singapore begon te werken was het wel even wennen om van een 4-daagse naar een 5-daagse werkweek te gaan. De week was opeens zó lang zonder die break in het midden, want parttime werken, daar doen ze niet aan in Singapore. Gelukkig is mijn werkgever enorm flexibel en heb ik vanaf het begin hier elke woensdag vanaf 16.00 uur geblokt om iets leuks met de kids te kunnen doen. Al snel kwam ik erachter dat ik ondanks mijn fulltime baan een veel minder stressvol leven had. Want de grote luxe in Singapore is de ‘live-in-helper’ die alle taken die je moeder vroeger ook deed op zich neemt. De beste secundaire ‘arbeidsvoorwaarde’ voor een jong gezin! Dus opeens geen to-do lijstjes meer buiten het werk. Als ik thuis kom rond 18.30, is het huis aan kant, de koelkast gevuld, de was gedaan en hebben de kids al gegeten. Dus echte quality time – wel pas nadat de kids na enig gemor achter hun Minecraft schermen vandaan zijn gekomen.

Bevrijdend gevoel met een keerzijde

En met een helper hoef je ook nooit meer een oppas te regelen. Ik kan me mijn eerste avondje uit nog goed herinneren. Stond ik met 32 graden in mijn gele zomerjurkje aan de weg om een taxi naar de stad te regelen. Ik voelde mij net 18 en op vakantie in Italië. Het idee dat ik iedere avond uit kon als ik dat zou willen. Niet dat ik dat van plan was, maar de gedachte werkt toch wel enorm bevrijdend.

“Ik voelde me net 18, op vakantie in Italië.”

Natuurlijk is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn wanneer de kids voor de zoveelste keer weer de speciaal voor hun gemaakte pasta krijgen ondanks dat we meerdere malen hebben aangegeven dat ze gewoon kunnen eten wat wij eten. En het begrip opruimen hebben onze prinsjes ook niet echt met de paplepel ingegoten gekregen. Om over de tafelmanieren nog maar niet spreken – hoewel smakkende Chinese klasgenoten daar ook niet bij helpen. En in je blote kont door het huis lopen kan alleen op zondag.

Heimelijk genieten, alle ballen hoog; lang leve de helper

Maar daar staat tegenover dat ik in de bus naar het werk heimelijk kan genieten van programma’s zoals  “Sophie in de mentale kreukels” over burnouts en alle stress die moeders in Nederland kunnen ervaren. En dat ik dan kan denken: daar heb ik dan lekker helemaal geen last van. En ik werk fulltime, heb twee jonge kinderen, heb een man, doe vrijwilligerswerk, sport 3 x in de week, ben lid van een boekenclub en een ladies dinner clubje. Lange leve de helper!

Nicole zal ons vanaf nu periodiek een update geven over haar ervaringen als ambitieuze vrouw in een andere cultuur.

Volgende keer blogt Nicole over: Waarom Westerse kinderen zo zelfverzekerd zijn en Aziatische kinderen zo slim…