Dit is de titel van een recente linkedin post van Sallie Krawcheck, Amerikaanse influencer en investeerder in ondernemende vrouwen. Ze vraagt zich af waarom we zelfs in 2017 nog steeds van leiders, ook vrouwelijke, vragen om sterk en zelfverzekerd te zijn. Terwijl onderzoek aantoont dat diversiteit juist de prestaties van bedrijven verbetert.

Het is een interessant onderwerp waar ik al jaren geleden door gefascineerd raakte. Bij een vorige werkgever maakte ik deel uit van een vrouwenpanel dat zich inzette om de doorstroming van vrouwen naar hogere en topfuncties een impuls te geven. In dit panel hadden we felle discussies over of we vrouwen actief moesten helpen of dat ze het op eigen conto moesten doen. Als ze de juiste kwaliteiten hadden, kwamen ze vanzelf wel bovendrijven. Maar ja, als de werkcultuur al decennia lang gedomineerd wordt door mannen, kijken we dan met zijn allen niet teveel door de mannelijke bril bij het bepalen van ‘de juiste kwaliteiten’? En zijn het dan niet veelal de vrouwen met relatief veel mannelijke kwaliteiten die doorstromen richting de top?

Kijken vrouwen misschien nog wel meer door de mannelijke bril dan mannen zelf?

Ook vrouwen kijken vaak door die bril. Toen Hillary de verkiezingen verloren had en ik samen met een vriendin hiervan aan het ‘uitkateren’ was, vroegen we ons af waarom ze haar nederlaagtoespraak een dag uitstelde. Zou ze te geëmotioneerd zijn? “Wellicht”, zei mijn vriendin “is het wel beter zo. Als Hillary niet sterk genoeg is om haar emoties te bedwingen, dan vind ik haar bij nader inzien niet geschikt geschikt voor de functie van president.” Fascinerend, want waarom zou je als leider niet geëmotioneerd mogen zijn? Is het tonen van je ware emoties juist niet veel sterker dan ze te verbergen? En zeker als iedereen toch wel weet dat dit verlies enorm hard is aangekomen. En waarom zegt juist mijn vriendin dit? ZIJ die zo graag een vrouwelijke president gekozen hadden zien worden. Kijken vrouwen misschien nog wel meer door die mannelijke bril dan mannen?

Je dag-in-dag-uit moeten gedragen naar iets wat je niet bent, om mee te mogen doen, is ronduit vermoeiend.SALLIE KRAWCHECK

Of dit laatste echt zo is weet ik niet. Persoonlijk heb ik gemerkt dat vrouwen in werksituaties vaak kritischer zijn over vrouwen dan over mannen. Interessant is vooral hoe we het effect van de bril kunnen verminderen. Zoals Sallie Krawcheck ook in haar artikel schrijft: ‘je dag-in-dag-uit moeten gedragen naar iets wat je niet bent, om mee te mogen doen, is ronduit vermoeiend. Het heeft er zeker toe geleid dat meerdere vrouwen de handdoek in de ring hebben gegooid.’ Zoekend naar manieren om het effect van de bril te verminderen, kwam ik de non-profit organisatie Catalyst tegen. Zij strijden voor een betere inclusie van vrouwen op de werkvloer. En in de strijd tegen stereotypering van vrouwen op de werkvloer hebben ze een ‘flip the script’ opgesteld. Hierin worden diverse werksituaties beschreven waarin we uitgedaagd worden anders te reageren dan ‘normaal’. Belangrijkste boodschap: beoordeel vrouwen op prestaties en resultaten, en niet op vorm, gedrag, (leiderschaps-)stijl en culturele veronderstellingen. Zullen we dit dan in ieder geval maar gewoon gaan toepassen?